Smutny śpiew wysokich drzew

"Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości nawet z pozoru uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które by tak rzec, które pomaga się nam rozwijać".

Ot co!

Jakoś tak dewaluują nam się pewne wartości i przez to czasami gubię się w życiu jak dziecko we mgle...Ludzie mocno potrafią zachwiać wykresem samooceny, który zamiast wskazywać optymalne wartości, biegnie ostrą kreską w dół, wykazując tendencję zniżkową. A to jest niebezpieczne, bo powoduje idiotyczną pogoń za szczęściem, choć wypadało by raczej przeanalizować życie i docenić co się ma, potrafi, zastanowić się, co można jeszcze zrobić, ale według własnej miary moich możliwości, bez ciągłego porównywania do innych, prawda? I wtedy nie trzeba gonić szczęścia, bo okazuje się, że wystarczy otworzyć oczy i nadać sens życiu...Wbrew pozorom, to nie zawsze jest tak trudne, żeby nie dało się tego zrobić. Tak naprawdę, najczęściej powoduje mną lenistwo.

Trzeba to zmienić.
Według mnie, ludzie nie mówią prawdy, kiedy twierdzą, że nic nie mają.
"Po co ten stres, myślisz, że nie masz nic. Każdy ma, nawet Ty, czasem trzeba to po prostu znaleźć"

Kilka uścisków, kilka snów.

Przypomniałam sobie: KLIK ! (Pamiętasz? Kiedyś zastanawialiśmy się nad tytułem:))