Czas nie guma, budzik nie sanki

Czas. Niedotknięty, nieusłyszany. Niezależny od nas. Jest.
To pojęcie, które powinno być pomocne w opisywaniu świata, odnajdywaniu się w nim. Porządkowaniu.
A ja mam wrażenie, że ludzie stali się niewolnikami czasu. Próbują go oszczędzać, przyspieszać, podporządkowują się mu, skrupulatnie magazynują w pamięci minuty, godziny, lata... Zegarki rządzą ludzkim życiem; wskazówki zamiast wyłącznie wskazywać godzinę, poganiają, grożą, wywołują niepokój.
Zamiast porządku, czas wprowadza coraz większy chaos.
"Żyj chwilą" mówią. W związku z tym, żeby jak najlepiej przeżyć dzień dzisiejszy, paradoksalnie odbywa się odległe wędrówki w przeszłość, planuje przyszłość. Carpe Diem chyba jednak nie na tym polega...
Owszem, czas kształtuje nas w historii istnienia; jesteśmy tacy, a nie inni w związku z wydarzeniami z przeszłości. Trzeba o tym pamiętać, wiele wspomnień wartych jest przypomnienia i odkurzenia, ale przede wszystkim nie można żyć przeszłością. Ani przyszłością. Inaczej dzisiaj umknie nam i zdamy sobie z tego sprawę dopiero, gdy zamieni się we wczoraj.
Przeglądajmy więc wspomnienia jak fotografie i odkładajmy je z powrotem do pudełka pamięci, tam, gdzie ich miejsce. I czas.

Nie miałam pomysłu na piosenkę, ale Myslovitz...
KLIK...!