Czasem zrozumieć to wszystko jest tak trudno 
I ciężko sobie wmówić, że życie jest próbą 
Że ktoś ułożył ten plan precyzyjnie 
Kiedy odchodzą szybko ci, którzy żyli tak niewinnie 
Co boli? to, że musisz tkwić bezczynnie 
Faktów niewoli w wiecznym memento mori 
Wyrzucam smutek, zostawiam pamięć o nich 
Twarze z przeszłości, duchy, których nie chcę wygonić 

Twarze z przeszłości spacerują po mej głowie 
twarze, o których nie chcę i nie umiem zapomnieć 
Niektórych spraw nigdy już nie będę mógła zmienić 
z nie wszystkimi byliśmy do końca rozliczeni 
Za mało odwagi by czasem wprost coś powiedzieć 
ale ambicja brała górę by zostawić to dla siebie 
A dziś za późno, nie umiem tak głośno krzyczeć 
żebyście tam gdzie jesteście mogli mnie usłyszeć 
Co prawda wspomnień nikt nie może mi odebrać 
ale i tak boli, że nie możecie być tu i teraz 
i chodzić ze mną razem po krętych losu ścieżkach 
pocieszać po porażkach, cieszyć po zwycięstwach 
Razem tak wiele choć obiektywnie prawie wcale 
ale piękna była każda chwila spędzona razem 
Odkładam 2HB, gaszę światło 
kończę frazę i wychodzę na spacer 
tym razem sama przez Czarną ....