...TO PARADISE ... 

''Łza to też krew, lecz z duszy, nie z ciała...''

Tak zaczęłam swój pierwszy wpis i tak kończę.

Czas wcale nie goi ran tylko je maskuje.

Pierwszych miłości nigdy nie zapomnimy nawet jeżeli będziemy chcieli. 

Nic nie zmienimy jeśli w to nie uwierzymy

Ale wierzyć jest nie łatwo.

Zabawa moim sercem zakończona, ogłaszam oficjalne brak czucia i pozostawiam to bez większego komentarza, 

inne sprawy sprawiają za duzo bólu, jeszcze brakowałoby, zeby przejmować się tym.

Szkoda, ze noc nie może skończyć tego co rozpoczął dzień. 

Szkoda, ze życia nie można dawać potrzebującym jak pieniędzy, ja swoje bym oddała, ktoś chętny?

" Kto raz posmakował słodyczy, ten tęskni za nią dwa razy mocniej niż ten, który nie spróbował jej nigdy, bo smaku jej nie zna i nie ma za czym tęsknić" 

Znam się i znam swój brak silnej woli. Teraz pozbywam się fotobloga na zawsze.

Po dodaniu tego wpisu zmienie hasło na jakieś losowe litery i liczby, potem zostanie tylko to.

Nie mogłam patrzeć na te zdjęcia, na te spisane uczucia...

Nikogo to nie obchodziło jak twierdziłam, ale mnie owszem.

To po części była także moja spowiedź z pewnych odcinków czasu, nie zawsze tak prosta do rozszyfrowania o czym tak naprawde mówię pod tematem głównym.

jeszcze troche ponad miesiąc, zniknie czas spędzony tu, znikną znajome twarze, znajome kąty,  moje magiczne miejsca... a moze ich nigdy nie było? zostanie wyryta tylko większa dziura, większa pustka, której nikt nie da rady zasklepić/

wiem  to

DO WŁASCICIELA MOJEJ BLUZY

Bluza, tak lubiłam ją. Jeśli to czytasz, to wiedz ze mam już gdzieś co z nią zrobiłeś, raz twierdzisz, ze ją spaliłeś, raz ze ro jednak rękawiczki a ona jest. Mam to gdzieś. Możesz w niej chodzić, spalić ją, zrobić se z niej namiot, spalić jeżeli jeszcze nie zdązyłes, ja i tak stąd odchodze.  A co do twojego komentarza, ze zachowuje sie jakby to była relikwia to powiem Ci, ze śmieszny jesteś. Pożyczyłam ci ją bo Ci ufałam, bo chciałam dla Ciebie dobrze, ale Ty tego nie doceniłeś, widać, mój błąd, ze zaufałam  komuś takiemu

Do reszty:

Wiecie co... Kogo już nie spotkam przed wyjazdem- trudno. Ci za którymi tęsknię i z którymi sie chce zobaczyć wiedzą, a reszta... ahhh mam to gdzieś. Żyjcie własnym życiem, wyjdzcie na ludzi.

Nie wiem co będzie, gdy porzucę nadzieję, co właśnie robię.

Nie wiem co będzie, gdy pozbędę się tego, co przypomina

to wszystko co stracę i już straciłam.

Gdy pozbędę się wszystkiego, co naprawde kochałam.

Już nie pamiętam tego smaku.

Kto miał swoją szansę, ten miał.

Na pozór nieskończonosć szans... Jednak ograniczona przez życie...

Możliwe, ze limit został wyczerpany

No to pa