ya no eres para mi #40

- Nie chcesz czasem uciec ?

- Mam przed kim ? - odpowiedziałam pytaniem na pytanie.

- Nie wiem, Ty mi powiedz. - teraz Maite dosłownie miażdżyła mnie wzrokiem. Czułam jak z każdym jej pytaniem nikła moja pewność siebie.

- Nie. Nie mam.

- Czego nie masz ?- do kuchni weszła Sandra, ratując mnie od dalszego przesłuchania.

- Przed kim uciekać- spojrzałam na Dominguez starając się ją przekonać. Szło mi raczej słabo.

- Wszystko w porządku ?- spytała zaniepokojna Sandra. Teraz jeszcze druga !

- O mnie martwić się nie musisz. Jak się masz ?- zmieniłam temat. Wzruszyła ramionami.

- Nie mam się w ogóle...- przyznała szczerze. - Nie wiem co teraz będzie. Nie mam zielonego pojęcia... - potarła twarz dłońmi. Spojrzała wymownie najpierw na mnie a pózniej na kubek Maite. Przewróciłam oczami. Podeszłam do ekspesu by zrobić kawę i jej. Na blacie zawibrował mój telefon. Zignorowałam go kompletnie. Jakby w ogóle go nie było. Dziewczyny popatrzyły po sobie.

- Nie odbierzesz ? - rzuciła Tabares.

- Nie...- mruknęłam. Zeskoczyła z krzesła i podeszła do blatu.

- Rafinha - zauważyła z uśmiechem na ustach wyciągając telefon w moją stronę. Czułam na sobie wzrok ich obu.

- Twoja kawa- wystawiłam kubek w jej stronę i wzięłam od niej telefon. Odrzuciłam połączenie, odłożyłam telefon na poprzednie miejsce i usiadłam z powrotem na krześle obok Maite, która krążyła wzrokiem między mną a stojącą za mną Sandrą.

- Nadal utrzymujesz, że wszystko ok ?- spytała niemal oskarżycielskim tonem.

- Naprawdę nic się nie dzieje, spokojnie - uśmiechnęłam się lekko. - A poza tym jesteśmy tutaj po to żeby ratować jej złamane serce- wskazałam na Sandrę, która właśnie zajmowała miejsce obok mnie.

- To Ty też masz złamane serduszko ?!- zrobiła wielkie oczy. Westchnęłam.

- Ja nie.

- Dlaczego nie odebrałaś ?- rozpoczęła atak Maite.

- Bo akurat nie miałam ochoty rozmawiać. - uniosłam się, może troszkę za bardzo. Wzięłam głęobi oddech- Jestem teraz z Wami i najważniejsza jest Sandra. Nie szukajcie tragedii i sensacji tam gdzie jej nie ma.

- Pokłóciliście się. O co ?- kontynuowała.

- Ja bym to raczej nazwała aferą roku...- dodała Tabares szukając u mnie potwierdzenia swojej tezy, ale przerwała jej ponowna wibracja mojego telefonu. Chwilę wierciły mnie na wylot wzrokiem by po chwili San wystrzeliła jak z procy do dzowniącego telefonu.

- Nie ! Zostaw !- krzyknęłam, ale nie zdążyłam wyrwać jej telefonu.

- Cześć Rafa- zaświergotała do słuchawki. - Jest, już daję ! - podała mi telefon patrząc bardzo wymownie. Spojrzałam na zdjęcie na wyświetlaczu. W tej chwili w moich uszach ponownie rozbrzmiał jego oskarżycielski ton.

- Halo ?- powiedziałam lekko zachrypniętym głosem. Odchrząknęłam. Dziewczyny wpatrywały się na mnie jak zaczarowane.

- Carol...- oddetchnął z ulgą- Martwiłem się. Przepraszam Cię maluchu. Za wszystko. - Zapadła cisza. Długa cisza. Czekał na moją reakcję, jaką kolwiek ale sie nie doczekał. - Gdzie jesteś ?

- Wrócę wieczorem- rzuciłam zimno. Chciałam się rozłączyć, ale usłyszałam jego krzyk.

- Caroline, proszę !

- Tak ?

- Kocham Cię.- oznajmił. Wzięłam głęboki oddech.

- Ja Ciebie też.

Zakończyłam połączenie.

- Teraz wierzą, że wszystko ok ? - uśmiechnęłam się i spojrzałam na jedną i drugą przyjaciółkę. Skinęły głowami. Ale nie było ok. Było bardzo nie ok.

Godzinę później Maite pojechała do swoich chłopaków a my zostałyśmy same. Zasiadłyśmy przed telewizorem oglądając jakiś bezsensowny film.

- Co byś powiedziała na krótkie wakacje ?- uśmiechnęłam się. - Jak za dawnych czasów. Babski wyjazd ?

- Babski wyjazd...- udała, że się zastanawia- Kuszące ! - uśmiechnęła się. - Naprawdę jak za szczenięcych lat. Ty, Maite, Julia, Lorena i ja. - wymieniała po kolei - Super !- krzyknęła wreszcie- Kiedy ?

- Babski wyjazd mam na myśli my dwie... - poprawiłam nieco jej wizję. - Jak najszybciej ?

- Wiesz, że kocham Cię jak siostrę ale dlaczego tylko my dwie ?- coż ona się ostatnio taka podejrzliwa zrobiła.

- Maite ma Dylana, przecież nie zostawi go na tydzień samego- brunetka przytaknęła na znak, że się zgadza- Julia dopiero wyszła za mąż, niech się nacieszy mężem- znów skinięcie głową - Lorena ma Tello, zostajemy my dwie - uśmiechnęłam się. San zasępiła się.

- Ty masz Rafę...

----------------------------------------------------------------------------------------

Uhuhuhu hu
Dotrzymałam zdania, brawo dla mnie !

amystory.