Pewna część mnie umiera, wszystko się zmienia. 
Niby tak jak kiedyś ale jednak nie. 
Wiem jaka jestem, wiem że trudno mnie znieść. Dlatego wolę się oddalić niż ciągle cię denerwować moimi chorymi tezami. 
Gdy widzę ten podirytowany wyraz twarzy to wolę się nie odzywać niż powiedzieć cokolwiek.
Boję się, wiem jacy oni wszyscy są, z resztą sama wiesz jak mnie każdy po kolei ranił.
Chcę jak najlepiej.
Nie lubię gdy się mnie olewa, nie lubię być zastępowana innymi.
Kiedyś jeszcze obchodziło cię co u mnie, co robię,co myślę. 
Po czasie to przestało się liczyć, przestało liczyć się to co robię po lekcjach i z kim się spotykam. Wszystko stało się nie ważne
Zapadła nicość
Nie chcę nicości, nie chcę być sama. Nie chcę ciągle płakać przy zdjęciach i wspominać jak było zajebiście...
Chę żeby wszystko trwało, chcę fantastycznej czwórki.
Ale nie chcę czuć tego że jestem już nikim, że się nie liczę.
Chcę twojego szczęśćia chcę twojej radości, my ci już jej nie dajemy. Tylko z nim jesteś na prawdę szczęśliwa więc właściwie to wpadłam się pożegnać i odejść po prostu w cień :*

Lost myself and I am nowhere to be found