deep iniside my heart

Ostatni weekend spędziłam bardzo radośnie, zdziwiło mnie, że po tym wszystkim co przeżyłam potrafiłam się tak dobrze bawić! Miałam nadzieję, że będzie jeszcze lepiej, a tu na odwrót. Jak dojrzałym trzeba być, aby po wielokrotnych próbach samobójczych, bardzo słabej i zranionej psychice wspierać równie słabą mamę? Mama powinna być przykładem, wspierać dziecko, wzmacniać je i kochać najmocniej na świecie, szczególnie jeśli tata wyprowadził się z domu. W moim domu jest inaczej to mnie bardzo osłabia - moja mama nie jest smutna, bo tata z nami nie mieszka, ale codziennie płacze z powodu nadmiaru swojej pracy i mnie. Dlaczego płacze z mojego powodu? Nie jestem idealna, dowiedziałam się, że moja mama nawet nie chciała mieć dzieci, a teraz oczekuje ode mnie, że spełnię jej marzenia i aspiracje, których sama w młodości nie spełniła. Każdego wieczoru krzyczy przez łzy i odgraża się, bo mam inne spojrzenie na wszystko. Każdego wieczoru mówi jaka jest słaba i bardzo długo płacze. Ona mnie ciągle krytykuje i nie docenia. Czuję się z tym wszystkim jak śmieć, nie jestem nic warta skoro nawet moja mama nie wierzy we mnie. Wczorajszy wieczór był chyba najgorszy, zostawił ogromny ślad na mojej psychice. Ja chcę być tylko kochana, a tak naprawdę jestem sama.