aww, dowiedzieć się po prawie roku czasu wszystkiego, fajne uczucie :* za dużo wrażeń - stresu, łez, radości jak na jedną noc, jestem w mega szoku i nie potrafi to do mnie dojść. czy dobrze? sama nie wiem, z jednej strony tak - bo prawda jest najlepsza, ale z drugiej nie - bo tęsknie za tamtą osobowością, nie wiem sama jak mam się zachować, staram sie nie myśleć o tym za bardzo, jest ciężko, ale daje rade, milony myśli na sekunde, mmm. rozmawiam z pewnymi osobami  przez skejpa, cicho sobie siedzimy, oni nie śpią całą noc, a ja za chwilę się zwijam, bez sił jestem, a jeszcze rano trzeba wcześniej wstać, przygotować wszystko na Wielkanoc, nie wiem jak dam radę, serio. od poniedziałku się uczymy, trzeba poprawić wszystkie oceny, nie mogę mieć żadnego zagrożenia, dam radę, oby. tymczasem lece do łózia. życzę wszystkim wesołych świąt, mokrego dyngusa i co tam chcecie. pis.




nuteczka sobie, a co.


twitter.
ask.
tumblr.