tymtym, co by tu.

jak to jest, że zawsze siadam z milionem rzeczy do napisania, a koniec końców absolutnie, totalnie nie mam pojęcia, co mogę napisać, co nie będzie brzmiało jak oh-ah-słit wyznania gimbusa/totalna abstrakcja/infantylne pierdolenie/nieistotne do trysiardowej potęgi pierdolenie/niepotrzebnie skreślić?

zaiste, jakoś jest.

pewnego pięknego dnia założę bloga. pewno jak wyjadę. 

będę normalnie opisywać każdą pierdoloną sekundę, wrzucać wszystko wszysteczko, to będzie straszne.

albo i nie. bo mi się odechce.

tak poza tym, to homestuck bardzo ostatnio, jaka faza.

mogłabym, teoretycznie, przestać obgryzać paznokcie po raz kolejny w swoim życiu.

czysto teoretycznie.

chciałabym wiedzieć, na czym stoję z takimi nieistotnymi sprawami jak, powiedzmy, mieszkanie w gdańsku. 

haha, nope.

tak więc, zatenczas-hektolitry herbaty, jakieś bazgranie, nic istotnego, broware, ludzie.

i 'weź nie rycz', czyli super próby po nieudanych próbach nieryczenia z powodu stresu/bezradności/zasadniczo wszystkiego, bo zupa była za słona przez ostatnie, bo ja wiem, 19 lat.

dajemdajem.

to trochę smutne, tak jak i to, że kawiarnie w niedzielę są zamknięte, a mi wzrok poleciał i nie powiem, -2 już nie brzmi tak bardzo na 'mała wada, ale przeszkadza'. to już zaczyna być 'no nie widzę'. 

powoli.

mam aktualnie ochotę siąść i się tulić i tak do końca świata już, i poza niego też.

kocham. <3

parsley, sage, rosemary and thyme.