True Story part 1

Wszystko zaczęło się od małej rudej suczki, która błąkała się po mojej okolicy.

To był grudzień 2009 roku... Wracałam ze szkoły, było wtedy bardzo zimno śnieg delikatnie pruszył i tworzył niesamowitą pierzynkę na ździbłach traw. Nagle poczułam że ktoś za mną idzie obejrzałam się a przy mnie szła mała chuda suczka... Przez kawałek drogi myślałam że komuś uciekła, ale gdy doszłam do domu ona usiadła przy bramie i zaczęła się cała trząść z zimna, przy tym patrząc na mnie swoimi wielkimi brazowymi oczami. Widać było, że była głodna. Pobiegłam więc szybko do domu i przyniosłam jej coś do jedzenia, sunia podała mi w podziękowaniu łapkę i znikła w oddali. Sytuacja powtarzała się przez jakieś 2 tygodnie nawet mama zaczęła jej wynosić jedzenie choć na poczatku mówiła, że wszystkie psy jak zwykle zgarniam z ulicy, ale gdy zobaczyła to bezbronne zwierze serce jej zmiękło i zmieniła zdanie.

Gdy wynosiłam Miśce(bo tak ją z mamą nazwałyśmy)  jedzenie w Sylwestrowy wieczór nie chciała jeść, wzięła tylko w pyszczek kości i zaczepiła mnie łapką jakby chciała mi cos przekazac. Po chwili już jej nie było, oddaliła się w stronę opuszczonej posesji, a ja pobiegłam za nią. Zobaczyłam tam jak Miśka przeskakuje przez płot opuszczonej posesji i znika w jakiejś szopie. 

Kiedy wróciłam do domu oznajmiłam rodzicom że Miśka prawdopodobnie ma szceniaki które umierają tam z głodu i z zimna. Oczywiście mama jak zwykle zaczęła histeryzować, że nie ma co robić tylko się szczeniakami zajmować i takie tam. Jednak tata mnie zrozumiał i zadzwonił do właściciela opuszczonego domu z pytaniem czy możemy tam wejść (żeby nie było że się włamujemy). Około godz. 19:00 byliśmy na miejscu... Tak jak się spodziewałam były tam malutkie zmarznięte szczeniaczki które przeraźliwie piszczały.... 

C.D.N