Szare miasto, ulice pełne zapatrzonych w siebie dam, które nie myślą o innych, tylko o tym jakie buty sobie kupić, czy jaką szminkę.

Przypomina mi się jedna historia o dziewczynie , która nie liczyła się ze zdaniem innych, to co ona mówiła było święte. Jej największym dylmatem było to, że nie może znaleźć butów , które sobie upatrzyła, jej złość odbijała się na wszystkich. Któregoś dnia oburzona wyszła z domu, siedząc na ławce i wyklinając każdego kto przeszedł obok niej, zauważyła mężczyzne ,ten człowiek nie miał nóg, a mimo to był z rodziną z osobami którzy go kochali. Właśnie wtedy zrozumiała swoje postępowanie. To jaka była dla innych, zapatrzona w siebie księżniczka. Zadawała sobie wiele pytań, lecz tylko na jedno uzyskała odpowiedź. ,, Jeśli będę robiła tak jak robię teraz, to już zawsze będę sama".

Dlatego za nim ocenisz drugiego człowieka, lepiej zastanów się nad swoimi czynami, słowa ranią najbardziej. Jest to ból który zostanie na zawsze. Bo przecież ból fizyczny zniknie za jakiś czas, a ból psychiczny zostanie mimo tego , że byśmy chcieli, aby odszedł.

Jak często wydaje nam się, że to my cierpimy najbardziej na świecie? Wystarczy podnieść wzrok by zauważyć ilu ludzi mimo życiowych dramatów idzie przed siebie z podniesionym czołem