CZASem

Dlaczego Zegarek, jako mechanizm, nie jest sam w sobie liczbą mnogą? Przecież każdy Zegarek opiera się na tej samej zasadzie funkcjonowania. Nie je, nie śpi etc.

Może dlatego, że analogia Zegarka do Człowieka jest niezaprzeczalna. Człowiek, jako zbiorowość Żyjących, też nie tworzy liczby mnogiej. Zasada funkcjonowania każdego z ludzi bazuje na tych samych czynnościach, dla każdego wzbogaconych o dodatkowe podświetlacze, diamenciki i kryształowe tarcze. Dla Człowieka nie istnieje Stoper, podczas gdy żeby realnie zaStopować Zegarek, trzeba pozbawić go baterii, albo nie nakręcić. Człowiek nie mierzy CZASu w sekundach, jednostkach zbyt małych, żeby skupiać na nich swoją uwagę. Człowiek mierzy CZAS w zależności od własnych potrzeb. Minuty z biegiem CZASu też stają się niewystarczające, później godziny, dni i tygodnie. Brnąc przez miesiące zatrzymuje się dopiero na Latach. Albo... nie zatrzymuje się wcale.

Zarówno Człowiek, jak i Zegarek, kręcą się wokół CZASu. Zarówno dosłownie, jak i w przenośni. Ludzkimi wskazówkami są rzeczy, które wydają im się stałymi, na których mogą się oprzeć. Swoje czynności, jak tykanie Zegarka, definiują jako CZASowniki. CZASem zatrzymują się nad tym kim są, ile z CZASem stracili, ile mają i zastanawiają się co przyniesie CZAS, jednak wszystko to trwa krótko, bo Człowieka goni CZAS.

Aż któregoś dnia, okazuje się, że zarówno CZAS, Człowiek jak i Zegarek są sobie równi. Malutcy.

A wszyscy opieramy się na tym samym CZASie. Jakie to banalne. Wykorzystujemy go z różną częstotliwością, zaangażowaniem. Kiedyś każdy Człowiek obudzi się z poczuciem, że CZASu nie da się okłamać. I cóż z tego, po co? CZŁOWIEK czuje, bywa szczęśliwy, a Czas, ze wszystkich analogii, tylko przemija. I tego warto się trzymać.

Jestem szczęśliwa wielce :) i chociaż dzisiaj powinnam wiedzieć co chcę robić jutro, to wiem jedynie, że mam niezwykłe życie. Nie dlatego, że jest wypełnione niezwykłymi rzeczami, czy osobami z pierwszych stron gazet, ale: mam wspaniałego Mężczyznę, niezwykłych ludzi wokół siebie, mnóstwo szczęść i fartów, fajną rodzinę (chociaż niektórzy są stuknięci mocno), kilka możliwości do wykorzystania, a do tego poczucie, że już mogę. I nie muszę gonić za Czasem, bo nie bawię się z nim w chowanego i jeżeli nawet mnie złapie, to możemy iść dalej razem.