wszystko i nic.

Macie czasem wrażenie, że straciliście strasznie dużo czasu?

Za chwilę koniec czerwca, a ja czuję, że właśnie straciłam pół roku. Pół roku zeszło na niczym, nijakie pół roku, żadne pół roku, szybkie pół roku, pół roku PUSTE, pół roku rozczarowujące, pół roku,  roku pół...

Nie mogę dostatecznie ułożyć poduszek pod głową, brakuje mi trzech, różnej grubości jaśków. 

Potwornie mi dziwnie z wakacjami i perspektywą nic nierobienia. Dziwnie też wstaję się dopiero przed dziewiątą.

I z chęcią skosiłabym trawę przed lasem, przed domem i za nim też.

I pozbyłabym się wyrzutów sumienia i myśli dręczących.

A oprócz tego marzy mi się duży (nie ogromny) drewniany taras, z zerkającym słońcem, wygodnym fotelem, lekkim wiatrem i rześką ciszą. I trochę odosobnienia. Albo HAMAK.