Potrzebuję czasu - łagodna forma spierdalaj.
Cisza.
I spłynęła tylko jedna mała kropla po ponurej twarzy.
Spokój.
Usłyszeć wyrok, który już się znało.
Pustka.
Zbyt duża przestrzeń, której nie sposób zapełnić samemu.
Żal.
Okropny promieniujący ból w klatce piersiowiej jakby zaraz miało pęknąć serce.
Ucieczka.
Zapomnieć, nie myśleć, nie czuć.