Kiedy Cię spotkałem od razu się zakochałem. Byłaś piękna. Uśmiechnięta. Myślałem ''Anioł''. Myliłem się. Tego dnia nie poszedłem do parku. Musiałem zostać w domu, ponieważ mama musiała jechać wcześniej do pracy. Zostałem pilnować Mai - mojej młodszej siostry. Kiedy wrócił tata zdecydowałem się przejść. Miałem nadzieję, że Cię ujrzę, choć było już późno. Usłyszałem płacz. Moja ciekawość spowodowała, że ruszyłem w stronę dźwięku. W chwili, gdy wyszedłem za róg mój świat się rozpadł. Byłaś tam Ty. Piękna jak zawsze. Tylko na Twej twarzy brak było uśmiechu. Twoje usta wykrzywiał grymas złości. Krzyczałaś. Przed Tobą siedziało dziecko. To ono płakało. Usłyszałem ciche przeprosiny, głośny śmiech. To Ty się śmiałaś. Patrzyłem w oszołomieniu jak unosisz dłoń. Nie mogłem uwierzyć. Dopiero dźwięk uderzenia sprawił, że się ruszyłem. Odepchnąłem Cię. Widziałem złość na Twej twarzy i zdziwienie na mój widok. Niespodziewałaś się mnie. Spojrzałem w Twoje oczy. Poczułem żal wypełniający moje serce. Uczucia mnie przytłoczyły. Poczułem się słabo. Odwróciłem się do dziecka. Kucnąłem i sprawdziłem jak się czuje. To była przyjaciółka Mai! Chwyciłem ją za rękę i ruszyłem do domu. Byłem już na końcu ulicy, kiedy usłyszałem jak mnie wołasz. Nie odwróciłem się. Nie mogłem. Nie chciałem. Trzy dni później znów byłem w parku. Spotkałem ją. Była piękna. Była uśmiechnięta. Jednak nie mogłem zapomnieć... Nie chciałem. Ta sytuacja... Ona pozwoliła mi dostrzec jej wnętrze. I już nie zachwycała urodą. Już miałem odejść, gdy spojrzała na mnie. Uśmiechnęła się niewinnie. Właśnie w tej chwili nic już nie miało znaczenia. Z moich ust mimowolnie wyrwał się głos formując w słowa ''nienawidzę Cię''. I to właśnie czułem. Nienawiść. Zakochałem się w dziewczynie moich snów. Spotkało mnie rozczarowanie. Tylko jeden. Tylko on dzielił mnie od szczęścia. Od Ciebie. I tylko on dzielił od nienawiści. Najważniejszy krok w życiu.