Wilgotnym szeptem przytul mnie.. 

Codzienna gonitwa powoduje, że tracę czas. Nieustannie na coś czekając nie zwracam uwagi na teraźniejszość. A kiedy przychodzi mi się w niej zmierzyć z nieokiełznanymi trudnościami,

które wyagają poświęcenia czasu, gubię się... i pędzę jeszcze szybciej, dostrzegając jeszcze

mniej. Gubiąc się w plątaninie własnych niedokończonych myśli, czynów, upadłych pragnień i krytycznej wizji osoby, na którą patrzę co rano w lustro.
 Tak trudno być i nazywać się optymistą w takim świecie. Niesłychanie oporna jest próba

jego zachowania,a wręcz powrócenia do niego z pułapki silnego niepokoju. Zatem dzisiejszy

optymista musi być kreatywny, by na wszystko znaleźć rozwiązanie. A to naprawdę nie jest

oczywiste, bo musi być ono skuteczne, a pośród tysiąca wykonanych prób nie wiadomo ile

ich jeszcze zostało.