Zaglądam tu rzadziej, jak rzadko ale jednak czasem mnie coś tak tknie... Zazwyczaj wtedy kiedy mam totalnie dość, albo jest super.

Dzisiaj zazdroszcze temu maluchowi na zdjęciu, ma tak beztroskie życie. Pasjonuje o sznurek... Może gdybym byla bardziej słaba w takich chwilach i ja bym o nim pomyślala? Ale nie ja obiecalam sobie dawno, że nic mnie nie złamie bo zycie jest zbyt piękne by je tracić.

Niemniej jednak są w życiu sytuacje, ktore odbierają chęć życia, a przynajmniej zabierają jego radość. Są ludzie, którzy nie wiedząc jak krzywdzą swoimi słowami wbijają nóż w plecy. Tylko czy ja naprawdę jestem winna? Czy robie coś zlego?

Chcę żyć swoim życiem, popełniać własne błędy - nie robiąc IM tego na złość. Więc co zrobić? Byc egoistką i realizować siebie, dbać o swoje potrzeby? Czy potulnie schylić głowe i zgadzać się ze zdaniem ICH? 

Niby wiem, ze powinnam walczyć o swoje marzenia... Ale później każda krzywda, ktora się dzieje mam wrażenie, że dzieje się z mojej winy :(