....dziś i już nigdy więcej. Dziś i tylko dziś....ostatni raz go zobaczyłam. To nie ostateczne pożegnanie bo pewnie gdzieś go minę na ulicy....ale ta jego obojętność mnie dobiła. ten chłodny wzrok i zatrzaśnięcie drzwi za sobą. Zrozumiałam że już koniec zartów usmiechów...zrozumiałam że to tylko wyobrażeenie. Nic nie było!!!  kiedy to zrozumiem......to moje chore wyobrażenie ....ale jest niewielka nadzieja...nie wiem po co...ale tak już jest jeszcze liczę że sie odezwie ale nie to nie możliwe..ściska mnie w dołku ......kiedy zapomnę kiedyy.....mam nadzieje ze czas pomoże. nie widziec go tyle czasu nie rozmawiać az wkońcu zapomnieć. Nie na próżno mówiią ,,czas leczy rany" ale ile trzeba łez wylać żeby zapomnieć?