Rozdział II

-Emil, przestań, nie warto! - złapałam go za rękę i prowadziłam do wyjścia, gdy byliśmy w samochodzie, kazałam mu usiąść po stronie pasażera.
-W takim stanie nie będziesz prowadził.
-Przepraszam Cię, ale nie mogłem pozwolić, żeby ktoś Cię upokarzał.
-Wiem, dziękuję. - cmoknęłam go w policzek

Odwiozłam Emila do domu, a sama się przeszłam do parku. Postanowiłam założyć słochawki na uszy, odłączyć się od tej szarej rzeczywistości....
-Jak łazisz, debilu?! - jakiś chłopak wpadł na mnie i się przewróciłam.
-Ja.. ja przepraszam....
-Łukasz to ty?! Jak ja Cię dawno nie widziałam! Nie to ja przepraszam, wsłuchałam się w muzykę.
-Ano ja - uśmiechnął się
-Masz czas? - spytałam
-Mam, pójdziemy na kawę?
-Właśnie o to chciałam Cię zapytać - uśmiechnęłam się szeroko.
-To chodź! - powiedział
Gdy tak szliśmy parkiem, czułam się jak za dawnych lat. Nasze głupawki,  wspólne "sweet focie". O tak! Tego właśnie teraz potrzebowałam.
-To jak jutro mecz z  Częstochową. Masz zrobić piękny komplecik, a jak nie to ci do dupy nakopię. - cwaniarsko się uśmiechnęłam
-Już się boję. - powiedział, po czym oboje wybuchnęliśmy śmiechem
Będąc w kawiarni, pijąc herbatę, jedząc ciastko. Łukasz nagle zacząl rozmowę:
-Jak tam życie?
-No a jak może być? Wszystko po staremu. Dziś z Emilem byliśmy na sesji. Ten wariat zamówił fotografa, żeby nam zdjęcia zrobił. Później poszliśmy do kina, gdzie spotkałam Griszę, ten oczywiście swoje wielkie "widzi mi się", zaczął mnie od lalek nazywać. W ogóle masakra! Także to dziś ty jesteś moją poprawą humoru - uśmiechnęłam się
-Cieszę się.  Z Emilem sobie zdjęcia robiłaś, a ze mną  nie? - udał obrażonego.
-No chodź tu, ty moja Sówko - pocałowałam go w policzek - Tutaj będziemy zdjęcia robić? To już może pójdźmy do tego parku - powiedziałam
-No ok - uśmiechnął się
Poszliśmy do tego parku. Robiliśmy masę zdjęć. Były i "dzióbki" i śmieszne miny i jęzory. Nagle mój telefon zadzwonił. Spojrzałam na wyświetlacz, ujrzałam :"Piotrek :D "
-Przepraszam Cię muszę odebrać to Piter - powiedziałam, oddalając się, aby porozmawiać.
-Jasne, jasne idź! - odpowiedział Łukasz
                              
                                                          *oczami Łukasza*
Jezu, czego on od niej chce! Dziś ją spotkałem, miałbyć taki fajny dzień, to nie ten Pawlicki wszędzie się musi wpieprzyć. Kocham ją, ale nie wiem jak mam jej to powiedzieć. Piter chyba też coś do niej czuje. Przeklinałem w myślach. Z rozmyślań wyrwała mnie ona - Eliza, dzwiewczyna, która znaczy dla mnie wszystko.

                                                     *oczami Elizy*
-No to co robimy dalej "sweet focie"?- spytałam
-No ok. - Łukasz się uśmiechnął, ale  czułam, że coś go gnębi.
-Łukasz co się dzieje?
-Nie nic, wydaje ci się.
-Przecież widzę.

-No przecież mówię, że nic.
-Dobrze, skoro nie chcesz to nie będę naciskać
Nagle Łukasz dostał sms. Widziałam, że coś się stało.
-Ja..ja Cię Eliza przepraszam, muszę już iść. Później napiszę.
-Ok. Idź. -powiedziałam i pocałaowałam go w policzek. Pomyślałam, że nie będę tutaj sama siedzieć. Postanowiłam pójść do domu. Gdy byłam w domu było gdzieś po 20:00. Zrobiłam sobie ciepłą kąpiel i maseczkę. O tak! Tego potrzebowałam. Po miłym relaksie postanowiłam ogarnąć facebooka. Zobaczyłam 3 nowe zaproszenia, 2 wiadomości i 5 powiadomień. Wśród nich była wiadomość od Łukasza, pisał : "Eliza, przepraszam Cię, ale to była ważna sprawa. Młody złamał rękę i musiałem jechać z nim do lekarza. " Odpisałam : "Spokojnie nic się nie stało."
Popisaliśmy jeszcze z 2 godzinki i postanowiłam się położyć.  Nie mogłam zamysnąć. Cały czas myślałam o Łukaszu, o tym co go gryzło. Postanowiłam, że zrobię sobie kakao. Gdy wypiłam ciepły napój, momentalnie zasnęłam

*******************************************************************************************

Jest drugi rozdział. Jako zdjęcie macie piękne nowe podprowadzające. Hahahaha. CZYTAŁEŚ - KOMENTUJ! Podzro :D Do następnego :D