zachód. dotyk kropli. uśmiech.
Dodano: 2 MARCA 2010
świt.
świt.
Nie zapomnę widoku pasa pomarańczy rozciągnietego nad całym horyzontem, zasłoniętym i tak przez moje miasto. A nad nim już tylko szarość. I pas dymu odcinający się od wszystkiego. Nie zapomnę tego, nigdy. I warto było stać na balkonie, w chłodny jesienny świt, boso, tylko po to, żeby przez kilka sekund podziwiać.
Komentarze
~tysia
fabryka chmur, fabryka marzeń i iluzji:)
"... wychodzę choć nie chcę, spojrzeć na chemiczny świat, pachnący szarością, z papieru miłością, gdzie Ty i ja..."
"... wychodzę choć nie chcę, spojrzeć na chemiczny świat, pachnący szarością, z papieru miłością, gdzie Ty i ja..."
02/03/2010 23:55:03
