1.

SŁYSZAŁAM

że gdzieś tam daleko, jest miejsce lepsze niż Ziemia, gdzie wszyscy są idealni, bez kompleksów i problemów. Hahahahahahaha, ale suchar, nie istnieje takie miejsce. 

Ogólnie to Taylor mogłaby mi z łaski swojej oddać tą swoją cholernie piękną twarzyczkę, bardzobardzobardzobardzo chude nogi, chude ręce i swoje zajebiste ciuchy, ale dobra, kiedyś jej to zabiorę, przysięgam. Tak, tak, wiem że wygląd nie jest najważniejszy, ale nie zaszkodziłoby mi troszkę wyładnieć, choćby dla poprawienia samooceny, czy chociaż po to, żebym w końcu czuła się jak normalna, ładna dziewczyna, a nie, przerośnięta blondynka z twarzą jak u ogra czy coś i wielkim nosem. Dobra, pieprzyć to, przecież trzeba zaakceptować siebie takim jakim się jest, nie? No właśnie, trzeba. Wy sobie akceptujcie siebie takim jakimi jesteście, choć to trudne próbujcie, ja też spróbuję... Choć jak dla mnie to zbyt trudne, bo wyglądam jak... Lepiej nie będę pisać, bo sobie mnie wyobrazicie i nie zaśniecie w nocy, kochani. Także wy sobie wyobrażajcie jednorożce, a nie mnie, bo skutki nie będą przyjemne, na pewno nie. Fajnie by było ładnie wychodzić na zdjęciach, fajnie by było być ładną, fajnie by było nie mieć kompleksów, fajnie by było, bardzo fajnie. Podziwiam ludzi, którzy są po prostu ładni z natury. I nie chodzi mi tu o jakieś plastiki, czyli sto kilo tapety, solara, słitaśny dziubek i chodzą z taką mordą po świecie... Rany Boskie, ja takich po prostu nie trawię, fu fu fu fu fu. Chodzi mi o ludzi, którzy urodzili się ładni i tacy pozostali. Szanuję ich, na prawdę. Tymczasem ja zaraz wracam, idę do lustra zakceptować siebie! + CIEKAWA JESTEM CZY KTOŚ TO CZYTA.