IV

-Jesteś zła???-spytał smutnym tonem

-A nie widać?po co pytasz,przecież nie tryskam szczęściem,a odpowiedź oczywista...-odparła ze wściekłościa w oczach

-Ale czemu?przecież wszystko jest ok-odparł z niepewnością w głosie

-phy co Ty wiesz? powiedz gdzie byłeś gdy czekałam na przytulenie,troskę,czułość!!!??no gdzie???!!!-wstała ze schodów z cała swoją złością na niego,i szklącymi sie oczyma

-byłem....

-co???jak śmiesz kłamać mi prosto w oczy??? czekałam na jakiś znak,telefon sms,dzwonek drzwi....-wykrzykiwała tonąc za kurtyną łez

-myślałem cały czas o Tobie....-powiedział wstając,próbując podejść do niej

-a co mi po Twoim myśleniu,jak potrzebowałam Cię żebyś był przy mnie wspierał a nie myślał...-wykrzykuje odwracając sie do niego plecami

-ale ja chciałem,ale wiedziałem ,że i tak wyrzucisz mnie za drzwi nie dając wytłumaczyć-wykrztusza przygnieciony,swoją winą.

-ach tak,to lepiej było siedziec i nic nie robić...no brawo-wyrzuca z pogardą która w jej ustach wcale nie brzmi tak jak by chciała.

-zrozum to nie tak,ja Cię wciąż kocham....zawsze kochałem-mówi próbując sie tłumaczyć.

-kochasz??Ty wiesz co to jest??ja wiem!! to uczucie rozsadza moje serce za każdym razem gdy Cie widzę...a wykończenia nerwowe po opuszki palców wypełniają endorfiny....wiesz jak to jest?wiesz?mam ochotę udusić Cie uśckiskiem ramion..-coraz więcej łez,emocji,wykrzykuje wszystko co tak długo trzymała w sobie

-kochanie...-wyciągając ręke chwyta ją za ramie,odwraca do siebie i próbuje przytulić

-nie!!!nie mów tak do mnie...-odpycha tak utęsknionee ramiona,tak czekała na ten moment,lecz patrzy tylko swoimi dużymi szklanymi oczami prosto w jego i szuka pretekstu by uciec

-KOCHAM CIE słyszysz KOCHAM...chodź już tutaj,przytul się,tu jest Twoje miejsce...-swoimi mocnymi rękoma już pewnie przyciąga ją do siebie,a ona ulega w końcu,poddając sie uczuciu...