Szpiegowałem dla ciebie, kłamałem dla ciebie, narażałem dla ciebie życie, a wszystko to robiłem, by zapewnić bezpieczeństwo synowi Lily. A teraz mówisz mi, że hodowałeś go jak prosiaka na rzeź.
To bardzo wzruszające, Severusie powiedział z powagą Dumbledore. A więc w końcu dojrzałeś do tego, by przejmować się losem tego chłopca?
Jego losem? wykrzyknął Snape. Expecto patronum!. Z końca jego różdżki wystrzeliła srebrna łania. Wylądowała na podłodze, przebiegła przez pokój i wyskoczyła przez okno. Dumbledore patrzył, aż jej srebrna poświata zniknęła w ciemności, a potem odwrócił się do Snape'a. Oczy miał pełne łez.
Przez te wszystkie lata?...
Zawsze.