Wdrodze na ReggaeDAY.

Przedstawiam wam moje koleżanki Marysie, Antosie i Zosie. Już każda z nas zeszła na złą drogę. Jedna ciągnie drugą na samo dno. Staczam się, a razem ze mną one. Wyglądamy jak byśmy piły denaturat na o rzyganej ławce. Chuchamy w szkło. To poszło w obieg. 1,2,3.. końca nie widać. Nagle wszystko zaczęło mnie śmieszyć. "Wystarczy już., Daj sobie spokój." Jednak znowu widzę spodek słoika. 1,2,3 i się kręci. Znajdujemy się w jakimś dziwnym miejscu. Drzewa zasłaniają promienie słońca, pod butami brudny piasek, a my jesteśmy na terenie domu starców. Ochroniarz z daleka wypatruje. Nie chce, żeby ktoś mnie rozpoznał. Chowam się za mamy spódnicą jak mała dziewczynka z warkoczykami, ale mamy nie ma przy mnie. Zakładam czapkę niewidkę. Spoglądam z ukosa one znowu to robią. "Dziewczyno masz to poczuć tutaj." Nic z tego, nic się nie wydarzyło. Rozpoznali mnie. "Bazyliszek." Przerażenie nadeszło wraz z jej nowiną i oczami pełnymi łez. Chce zamknąć oczy i położyć się spać. Iść w jakieś bezpieczne miejsce i niczym się nie przejmować. Strach minął. Wyruszyliśmy. Szłam, wiedziałam, dokąd, ale nie wiedziałam jak. Znalazłam się pod komisariatem "Zachowaj spokój, bądź normalna." Jak ja się tutaj znalazłam.? BleckRedWhite. Jestem w dwóch światach. Nie potrafię ich odróżnić. Czuję, że prawą nogą jestem tu, ale mój lewy kciuk powędrował tam. Dziwnie uczucie. Chce żeby to już się skończyło. Nie kontroluje nad czasem i ta myśl mnie przeraża. Obudziłam się. Wpieprzam jakieś chrupki, choć ich nie czuję. "Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu." Gdzie oni mnie prowadzą.? Straciłam orientację. Aaa. Już pamiętam, bilet trzymam w kieszeni. Ściągam czapkę jestem na miejscu. Teraz wszytko wróci do normy.

Zdjęcie z wyprawy na Śnieżkę.