chciałeś,żebym wrzuciła coś,więc wrzucam.
ale to połowa sukcesu,gdyż siedzisz przede mną,machasz tym śmierdzącym językiem
i wymachujesz brwiami
-za wszelką cenę próbujesz mnie wkurwić-a ja i tak będę się uśmiechać szerzej niż zwykle.
Spędziłam z Tobą 9 wspaniałych dni,obfitujących w radość,wyginanie się na kajakach i zmuszanie
jedne drugiego do przygotowania czegokolwiek do jedzenia.
katujesz mnie tymi samymi,parszywymi dramami,rzucasz swoje gacie i brudne skary gdzie popadnie
oglądasz ze mną interaktywne teleturnieje i co najważniejsze nie musimy się do siebie odzywać.
a dlaczego?
bo wchodzisz mi w zdanie mówiąc to samo co ja
więc komunikujemy się telepatycznie.
nie pijemy jednak już z jednego kubka,bo jak to stwierdziłeś,to mniej luksusowe.
właśnie,zapomniałam dodać,ze dzisiaj udało nam się obejrzeć cały film przyrodniczy
a ja wzurszyłam się jak z 5 gepardziątek zostały tylko 3
i szakira musiała polować na antylopy i drapać hieny.
nie rozumiem twojej niechęci do słodzika
bo i tak wiem,że gdybyś nie wiedział,że to słodzik
to usłyszałabym,że herbata smakuje lepiej niż zwykle.
9 dni,9 miesięcy,wszystko mija w podobnym tempie.
szkoda,że te najlepsze,bezstresowe chwile trwają najkrócej.
teraz będę pamietala,zeby zawsze wrzucać zieloną paprykę do koszyka.
siedzisz przede mną,teraz zamiast brwiami,machasz ręką.

też jestem dumna,że rozgryzłeś angielskie menu w najbardziej banalej w obsludze nokii jaką wypuszczono na taśmę produkcyjną.
chyba czas wracać do konsumowania masła orzechowego i poszukania jakiejś sensownej propozycji na wieczór.
Marcin,dziękuję Ci za wszystko.
I do wszystkich zainteresowanych-nie,nie bierzemy ślubu w październiku,żadnych świadków też nie przewiduję póki
co.Zajmijcie się swoim smutnym życiem,zamiast przeżywać i robić operę mydlaną z życia innych.