dziesięć.

Długo na Ciebie czekałam. Bardzo długo. Lubiłam stawać przed lustrem i głaskać brzuch, w którym kiedyś miało bić Twoje serce. I stało się - nie tak, jak planowałam, ale każdy kolejny dzień z Tobą wynagradza mi wszystko. Patrzę na Ciebie i nie mogę uwierzyć, że dopiero mnie kopałaś w brzuszku, jeszcze przed chwilą wychodziłam z Tobą ze szpitala, a tu siedzi przede mną piękna w każdym tego słowa znaczeniu osóbka, ucieleśnienie mojej miłości. Każdy Twój ruch napawa mnie tak ogromną dumą, że mogłabym fruwać. Każdy Twój uśmiech rozgrzewa mnie od środka od stóp do głów i wypełnia żołądek motylkami. Łapię w pośpiechu aparat, bo choć nie schowam tych wszystkich wspaniałych chwil do kieszeni czy złotego pudełka, to zachowam ich skrawki na zawsze na obrazach. Chciałabym, żeby to trwało wieczność, ale taka już kolej życia, że i Ty mi kiedyś z rąk wyfruniesz jak niebieski ptak. Wyfruniesz, zostawiając mnie z sercem pękającym w szwach od szczęścia.