self

już tam jesteś. 

nie wiem jak się czujesz. 

nie wiem czy się martwisz, czy się denerwujesz. 

wiem tylko, że chciałabym być tam zamiast Ciebie. 

chciałabym zdjąć z Ciebie cały ten ciężar. 

cały strach i ból. 

od wczoraj nie potrafie powstrzymywac łez. 

to normalne płakać na ulicy, na przystanku, w tramwaju?

w swoim pokoju, na łóżku czy przy biurku?

rano i wieczorem?

czas między jednym smsem a drugim dłuży mi się w nieskończoność. 

nie potrafię o Tobie nie myśleć. 

nie potrafię się skupić na oglądaniu House'a ani na rozwiązywaniu matury z biologii. 

bo łzy przysłaniają mi oczy. 

rzadko modlę się tak szczerze, z wiarą że to coś da. z nadzieją.

teraz mam tylko jedno zdanie w głowie które nieustannie powtarzam. 
"proszę Boże, niech wszystko będzie w porządku".

pytasz czy się uśmiechnę. 

oczywiście że się uśmiechnę. do Ciebie zawsze, jesli tylko zdejmie to z Ciebie chociaż najmniejszą ilość zlych emocji. 

nigdy nie sądziłam, że można się o kogos tak martwić. 

tak, że kręci mi się w głowie, ściska mi żołądek, gardło. paraliżuje myślenie. 

niech już będzie po wszystkim. niech już będzie dobrze. 
proszę. błagam. 

słucham Stinga. 

głęboko oddycham.

staram się uspokoić. to na nic. 

czasami uczucia są zbyt silne. 

jestem przy Tobie kochanie. zawsze.

https://www.youtube.com/watch?v=WTMqPi_GVm0