A gdyby tak zamknąć oczy

I wreszcie się z tego obudzić?

.

Czy mogłoby się okazać,

Że to wszystko było tylko

Marnym snem,

Nieświadomym,

Absurdalnym, jak każdy inny wcześniej,

Po którym budziłam się z myślą:

Jak mogłam w ogóle w to wierzyć?

...

Winna!

Skazuję cię na życie

W wiecznej zmarzlinie,

W ciągłej tęsknocie,

W bezruchu,

Z czasem, lecz bez pasji,

Z pieniędzmi i mieszkaniem

Zbyt dużym,

Zbyt cichym,

Zbyt pustym.

.

Nie smuć się, Kochana!

Ułóż puzzle z okruchów.

...

A gdyby tak zamknąć oczy

I wreszcie przestać

To wszystko czuć?

.

Czy mogłabym

Ukryć głowę pod taflą wody

Słyszeć wszystko w zniekształconej wersji,

Zachłysnąć się

Brakiem powietrza?

...

Witamy Państwa serdecznie

W cotygodniowej Odzie do Miejsc!

<Aplauz>

W dzisiejszym odcinku coś, czego wcześniej nie było!

Oto miejsce, w którym wszystko się zaczęło...

Oto Kajutowa Toaleta

<Wow!>

Chwila, chwila...

Teraz będzie najlepsze!

<Ooooohhh>

Ale się cieszy!

Ale, ale...!

Mili Państwo,

Wszystko się kiedyś kończy.

Proszę spojrzeć na to.

No tak, ta szpitalna atmosfera...

<Pochlipywanie>

To nie mogło się dobrze skończyć.

Ohhh, to taaakie przyyykre

<Bardzo przykre>

No cóż, łatwo przyszło, łatwo poszło...

<Hehehe>

A już po krótkiej przerwie

Odpowiemy na pytania:

Co się wydarzyło w zimnej łaziece?

Oraz czy Jego ramiona są wciąż najkochańsze?

Zostańcie z nami!

Bo to Oda jest do Miejsc

Tych ukochanych, zbolałych, pełnych rozczarowań...

zamyslonaslowami

Wołów