^{Teatr dwóch aktorów to wydarzenie raczej przygnębiające, raczej pełne zrezygnowania.}

^{Jak na życie to zbyt mało.}

Nadchodzi jedna z tych nocy, kiedy otwieram pudełko. Wyjmuję pamiętnik  w pomarańczowe mazgaje, teczkę z dziwnymi zapiskami, koperty pełne zdjęć i wspomnień. Siedze nieruchomo.Czytam o tym, jak bardzo cię kiedyś kochałam, czytam o tych, którzy już nigdy nie przeczytają o mnie, czytam też o tobie- przyjaciółko, to jednak chyba zbyt wielkie słowo. Czytam o wszystkich porażkach i sukcesach.  Obecnie jestem na etapie-rok wstecz. Muszę przez to wszystko przebrnąć, przez te odległe magazyny mojej pamięci. Noc przecież jeszcze długa.

pierwszy dzien wakacji, wcale sie z nich nie ciesze.

mimo wielu planów, zamiarów.
Teraz aby przebrnąć do 30.
Odliczac do 4, czas zatrzymac od 5 do 17.
18 spakować torbę, zabrać najpotrzebniejsze rzeczy

i na te dwa tygodnie odciąć się od świata.
8.12.26.