bring me flowers

chciałabym móc zanurzyć głowę w strumieniu Twojej świadomości

Jesień przyszła. Mam ochotę zrudzieć na głowie. Pozbyć się wszelkich zmartwień i móc rozkoszować się ciszą. Tylko gdzie ta cisza jest ? Potrzebuję odpoczynku. Kąta tylko dla siebie. Chwil tylko dla siebie. Cicho. Ciszej. Cicho. Proszę. Chwila bez zbędnego kłapania dziobem, chwila bez durnych pokazów swoich nadzwyczajnych umiejętności głośnego szeptania, bądź czegokolwiek. Męczę się. Męczę niemiłosiernie. Choć jestem teraz tu, gdzie cisza i spokój koją moje uszy - boję się. Mocny uścisk i chwila ciszy mogą zmienić tak wiele w mojej świadomości. W czterech ścianach rozkoszujemy się możliwością bycia ponad. Wszyscy znikają. Cisza. Dwie pary oczu. Dwa uśmiechy. Dwie pary warg. Połączenie. Wymiana myśli. Rozmowy wywołujące uśmiech. Tak strasznie lubię rozmawiać. Cieszę się, że mam kogoś, kto słucha i potrafi przechwycić to, co w mojej głowie gotuje się od długiego czasu. Sama mogłabym umrzeć od ich nadmiaru. Dzielić się nimi nie lubię, bo z kim to zrobić w tym świecie, gdy prawie nikt nie słucha. Poważniejsze. Takie to wszystko się staje. Jestem tylko małolatą dla Ciebie, wariacie. Jestem czarodziejką uśmiechu na Twojej twarzy. Nie zwalniaj mnie z tej funkcji, bo dawno nie miałam tak odpowiedzialnego zadania, któremu oddawałbym się w całości. Ty z resztą wiesz. Znasz mnie na pamięć.