Playing The Suicide

Często mam tak, że w głowie kłębią mi się setki myśli, które chciałabym przekazać innym, ale kiedy tylko się do tego zabieram nigdy nie wiem jak zacząć ani jak to wszystko sformułować. Czy chcę kogoś obrazić? Nigdy nie wiem. Dlatego przeważnie wcale nie piszę tego co mi leży na sercu. Może jakoś podświadomie czuję, że to co chciałabym przekazać jest na swój sposób złe i niewłaściwe, bo przecież taka jest moja filozofia. Przecież nikomu nie wolno nie chcieć żyć tak po prostu. Bez powodu, bez przyczyny. A może właśnie przez to, że nic się w życiu nie dzieje. Nie ma celu, nie ma drogi do niego. Nie ma żadnego prawdziwego smutku, prawdziwego żalu ani nawet prawdziwej radości. Chwilowe uśmiechy wywołane przez żarty sytuacyjne nie mogą - a przynajmniej nie powinny - stanowić sensu życia. Żyć tylko po to, by czasem na chwilę wykrzywić usta? Czy to nie brzmi śmiesznie? Z drugiej strony zainspirowanie nieco religią uważam, że na śmierć trzeba zasłużyć. Zrobić coś, by życie było 'dokonane', wartościowe. Znaczyło coś. Cokolwiek. I wtedy już można umrzeć, bo po co żyć dalej, skoro jest się już spełnionym? Można wreszcie przejść na tą ukazywaną wszędzie jako lepszą stronę - stronę śmierci. Tam, gdzie już rzekomo nic nie boli ani nie podrażnia duszy. Bo tam już nic nie ma. Zupełnie nic. A ja kolejny raz zboczyłam z tematu.

fs.me | dA. | rawwr. | odp

A rysunek taki z dziś. Nie podoba mi się, ale w pewnym sensie obrazuje coś.

My Sister, Obscene Sister dakarete asobare oboreru
My Sister, Lustful Sister ki ga tsukeba shiroi umizoko
My Sister, Mother Is Sister mama ga ai shita shiroi umi
My Sister, Drug Addiction.