Początek i koniec, koniec i pocz

4 października minęły już dokładnie trzy miesiące. Z pewnością najgorszy okres mam już za sobą. Wydaje mi się, że naprawdę sobie z tym poradziłam, chociaż nie było to łatwe doświadczenie. Ale w końcu nie ja jedna przez to przechodzę. Życie nie jest usłane różami. Jednak każde doświadczenie powinno nas wzmacniać, uczymy się na własnych błędach, wyciągamy wnioski i staramy się ich nie popełnić po raz kolejny.Po prostu taka jest kolej losu, nie jesteśmy w stanie przewidzieć, co wydarzy się w naszym życiu, to by było zbyt proste. Jedno się kończy, a następne zaczyna. Nie możemy tkwić w tym, co miało miejsce w przeszłości, bo nie będziemy szli naprzód. Potkniemy się o teraźniejoszość i spieprzymy przyszłość.  Jednak łatwo jest mówić,
a trudniej zrobić. Bo powiedzmy szczerze, czy istenieje jakieś magiczne lekarstwo na walkę z własnymi uczuciami ? Nie wiem jeszcze ile czasu potrzebuję na to, by się z tego wyleczyć.  Z uczucia do chłopaka, który nawet ani razu nie spytał, jak się mogę czuć, którego tak naprawdę już nic zapewne nie interesuję. Dla którego łatwiejszym rozwiązaniem była ucieczka od problemu i zerwanie kontaktu. Czy tak łatwo jest wymazać z pamięci nagle osobę, z którą się przeżyło tyle, co z nikim wcześniej. Wiem, że nie powinnam już o nim myśleć, wiem, że powinnam starać się go wymazać z pamięci. Ale to naprawdę nie jest łatwe, wspomnienia pojawiają mi się przed oczami i wiem, że one nie znikną. Ale z ręką na sercu mogę przyznać, że nie żałuję niczego. Cieszę się, że miałam okazję go poznać, że mogliśmy spędzić ze sobą tyle wspaniałych chwil. Przeżyć z nim po raz pierwszy coś takiego, jak z nikim wcześniej.