.

Naprawdę muszę się nudzić, żeby próbować włamać się na Twojego fotobloga.Jednak jestem super hackerem i udało mi się to.

Nie wiem nawet jakie zdjęcię powinnam tu wstawić.Nie mamy żadnych wspólnych,więc wstawiam tu takie wnętrze pociągu,dla Ciebie zwykłe i nic nieznaczące,ale nie dla mnie.

Czasami sobie tak siedzę i zastanawiam się,jak to wszystko się zaczęło,dlaczego się zaprzyjaźniłyśmy.Myślę też nad tym,jak wyglądałoby nasze życie,gdyby nie nasze wspolne spotkanie.To interesujące,prawdaż?

Ciekawi mnie też to,dlaczego tak dobrze się dogadujemy.Jesteśmy przecież tak różne od siebie.Nawet nie mamy podobnych zainteresowań.A jednak,ta przyjaźń trwa już długo,a ja,nie zamierzam jej konczyć.No,chyba że Ty masz mnie dość.

W sumie byłoby to logiczne,ja sama ze soba nie wytrzymuję,więc czemu Ty miałabyś się ze mną użerać?Najłatwiej postąpić ze mną jak ze starą zabawką,rzucić mnie w kąt tylko po to,by po jakimś czasie,gdy zapomnisz o moim istnieniu wynieść mnie na strych,albo wyrzucić na śmietnik.Albo wypuścić z rąk jak latawiec,po to,żebym sobie odleciała daleko,daleko od wszystkich.Nie wiem,nie jestem poetką,dlatego przepraszam Cię za takie tandetne porównania,ale w tej chwili do głowy przychodzi mi tylko to.

Przepraszam za to,jaka byłam,jestem i za to,jaka się stanę,bo naprawdę nie kontroluję tych moich wszystkich  zmian.

To tyle chciałam Ci przekazać.Zrób z tym wpisem to,co uważasz za słuszne.

Do zobaczenia directionerko.