236.

Uwielbiała zatracać sie w jego brązowych oczach, wpatrywać sie w nie wciąż i wciąż i w żadne inne. Patrząc na niego widziała przyszłość, szczęście... widziala życie.! Uwielbiała go słuchać, jego głos był dla niej melodią, takze lubiała  przygladac sie jego ruchom ciała !Uwielbiała sie przyglądać jak śpi i robić zdjęcia. Codzienne poświęcenia czyniły ich związek lepszym i lepszym ! Tęskniła za nim jak tylko przekroczył próg domu. Znała każde znamię na jego ciele ! Myślała, że wie o nim wszystko ! Uwielbiała jego poczucie humoru. Nie umiała złościć sie na niego ! Z miłości była gotowa znieść wszystko ! Wzięła na siebie za duży ciężar. Nie zauważyła jak w krótkim czasie zdąrzyli sie od siebie tak szybko oddalić. Pomimo tego idealizowała ciągle jego zachowanie, kochała go. Przy nim dla niej świat mógł sie zatrzymac , bo właśnie obok niego był jej raj, jej własny Eden ! Poczucie bezpieczeństwa czyniły, że mogła za nim pójść w najgorszy syf ! Była dla niego za dobra, milość przyslowniła jej wady a wyszczególniała tylko zalety... Pomimo tylu zmartwień i wylanych łez wiedziała, że dalej go kocha !