Sekunda, koniec, wbite ostrze. Płonie krew, znika śmiech z życia, nonsens..

Zatopiła się w ciemności i czekała na coś co mogło nigdy nie nadejść.

Jej serce biło nadzwyczaj spokojnie, powoli.

Strach zdawał się nie istnieć.

Póki nie spojrzałeś w jej oczy... wielkie, nieprzytomne, jakby w transie..

Ona nie bała się ciemności, czy śmierci...

na bała się życia!

Usiadła na betonowej płycie i zapaliła świecę.

Wtedy dopiero dostrzegłeś jej piękno i tajemniczość...

Początkowo wyglądała zwyczajnie, jakby patrzyła w księżyc.

Wydawała się być szczęśliwą - marzyła...

Kiedy głowa opadła dostrzegłeś na jej policzku kroplę, a po chwili wszystko zdawało się nie istnieć...

Kolejna kropla zabiła niewinność bieli, przesyciła ją swą męką..

Buu i co sie gapisz!? pozwoliłam ; D