Rownowaga miedzy niebem a ziemia to jedynce co jeszcez pozwala mi przezyc...
ludzie ktorzy nie potafia cie zrozumiec to jednzna mysl ktora
nie daje zyc w ciaglym nastroju ..ja jednak pozostawiam ten swiat bezsilnie...
probujac naprawic to co niewinne...
Kazdy dzien kazda noc to kolejny poemat..
sekunda milczenia godzina rozmowy i tak z dnia na dzien do przodu
buduje codziennie nowa rzeczywistosc nie myslac na co natrafie jutro
falszywe trzarze niedajace ci spokoju ...pytanie...alez za co znowu??
nienawidze tych ludzi obwianych w pokoju ..
poznaje ludzi z nadzieja na przyszlosc otrzymujac jedynie bol i bezsilnosc
wydaje sie wszystkim ze nie znam zycia..jednak ja przeszlam wiecej niz wydawac sie wam moze...
miliony dni smutku w tym dwa dni usmiechu
to jedyne co mam choc tak juz nie chce...
nie potrafisz zrozumiec?? to nic nowego ...
zawsze tak bylo i byc bedzie...jedyna na swiecie choc dookola stos ludzi..
i wmawiaj mi dalej ze zyc nie potrafie choc pomysl kto tu tak naprawde jest dzieciakiem...