W.

Nicholas Sparks

Uśmie­cham się wte­dy i mam przez chwilę wrażenie, że nie jes­tem sam. Ale jes­tem i w głębi duszy wiem, że zaw­sze będę. 

Ow­szem cu­da się zdarzają. Arys­to­teles im dłużej ba­dał świat, tym bar­dziej wie­rzył w Boga. 

Cza­sami uda­je mi się egzys­to­wać wyłącznie dzięki myślom o tobie. 

Trze­ba coś kochać, żeby to znienawidzić. 

Praw­dzi­wa miłość oz­nacza, że za­leży ci na szczęściu dru­giego człowieka bar­dziej niż na włas­nym, bez względu na to, przed ja­kimi bo­les­ny­mi wy­bora­mi stajesz. 

Co­fam się pa­mięcią do chwi­li, kiedy się to zaczęło, po­nieważ wspom­nienia to je­dyne, co mi pozostało. 

Życie, uświado­mił so­bie, bar­dzo przy­pomi­na piosenkę.
Na początku jest ta­jem­ni­ca, na końcu - pot­wier­dze­nie, ale to w środ­ku kryją się wszys­tkie emoc­je, dla których cała spra­wa sta­je się war­ta zachodu. 

Nie mogłam da­lej cię okłamy­wać. Kłam­stwo um­niej­szyłoby war­tość naszych przeżyć, a ja te­go nie chcę. 

Kiedy za­mykam oczy, widzę Twoją twarz, kiedy idę niemal czuję Twoją dłoń w mo­jej. To jest we mnie wciąż żywe, lecz o ile kiedyś przy­nosiło mi po­ciechę, to te­raz spra­wia mi ból. 

Jes­teś każdą moją myślą, każdą nadzieją, każdym moim marze­niem i nieważne, co przy­niesie nam przyszłość: każdy wspólnie spędzo­ny dzień to naj­wspa­nial­szy dzień me­go życia. Zaw­sze będę na­leżał wyłącznie do ciebie. 

Miałam wrażenie, że coś jest nie tak, że cze­goś mi bra­kuje. Do­piero gdy zo­baczyła, że nad­chodzisz plażą, zdałam so­bie sprawę, że bra­kowało mi ciebie.