it's over - she said.

Nie mam pojęcia jak mogłam doprowadzić się do takiego stanu psychicznego w jakim znajduję się teraz.

Popełniam wciąż te same błędy, choć wiem że są złe.

Robię to świadomie.

A może nie... ?                                          pogubiłam się właśnie w swoich myślach.

Pogrążam się coraz bardziej, a wiem że mogłabym to zmienić.

Całe moje dotychczasowe życie to pasmo porażek.       Co więcej dodać?

Nic nie trzeba. Wszystko co miałam straciłam. Wszystko co było dla mnie ważne.

Może ktoś w tej chwili pomyśleć że jestem rozkapryszona, bo ciągle mi jest mało.

Przecież mam wszystko - rodzinę, dom, nie głoduję, rodzice mnie kochają, dawają mi prawie wszystko czego chcę.

Ale tu nie chodzi o to. 

Tu chodzi o coś zupełnie innego. Tu chodzi o mnie. O to co czuję. O to co dawało mi szczęście.

Nie mogę powiedzieć że jestem zupełnie nieszczęśliwa bo była by to nieprawda. Ale czegoś mi brakuje.

Żałuję też niektórych rzeczy, ale nie cofnę się o trzy lata wstecz i nie zmienię tego.

Muszę zacząć żyć tu i teraz. 

Chwilą.  Z dnia na dzień.

I tak będzie.                                      ale chyba jeszcze nie teraz.

                                                         na razie posiedzę sobie w samotności. tak, kocham samotność....

Zamiast głowy wieża ciśnień

Zamiast jednej głowy  dwie

Nie ogarniam Jezus Maria,

Nie ogarniam, nie

Ściana płaczu, ściana śmiechu

Zamiast jednej ściany  dwie