29.05-30.05

Noc z czwartku na piątek - noc jak każda inna? Zdecydowanie nie. Wrcamy sobie autem osobowym, we trzy (ja, Justyna i Malwina) z  koncertu Eternala w Lublińcu. Jest super. Jesteśmy w Białej już. 3, może 4km od mojego domu. Na drogę wyskakuje nam zając. Ja krzyczę "uważaj", Malwina panikuje, skręca w lewo, potem gwałtownie w prawo. I nie wiem, co działo się dalej. Pamiętam tylko ciemność przed oczami. Rów, poczwórne koziołkowanie auta, dachowanie. Nie mogłam wyjść z tego auta. Wreszcie, wydostałam się sama, ale jako ostatnia. Żadna z nas nie straciła przytomności. Żadna nic nie złamała. Przyjechało pogotowie, policja i straż. Postawili auto na koła - nadawało się tylko do kasacji. Strażacy i ratownicy w karetce powiedzieli nam, że gdyby było tam jakieś drzewo, czy słup to nie byłoby nas już.. Powiedzieli też, że cud, że wyszłyśmy z tego cało, nie licząc siniaków, zadrapań, czy uderzeń w głowę. Pasy nas uratowały. Jak nie zawsze zapinałam, tak teraz będę zapinać nawet, gdy będę jechała z mamą kilometr do sklepu. Byłyśmy w szoku totalnym. Ciągle mam w głowie te ułamki sekund, gdy to wszystko się działo. Nie myślę praktycznie o niczym innym. Dziękuję tam Komuś na górze, że nad nami czuwał.

A w piątek miałam jechać na Juwenalia do Katowic. Miałyśmy jechać właśnie z Malwiną, jej autem. Auta już nie ma, a ja też nie byłam w stanie. Cały dzień wczoraj nad tym ubolewałam, bo tak długo na to czekałam, miałam tyle planów związanych z tym koncertem... Ludzie z grupy byli. Madzia, Wiktoria i Mariusz dzwonili do mnie co chwilę na piosenkach z koncertu. Serce mi pękało, gdy tego słuchałam i śpiewałam pod nosem leżąc w łóżku. Nie wiem, kiedy ostatni raz płakałam tak bardzo. Za to dziś - kochana Wiktoria wysłała mi to  zdjęcie. Popłakałam się. Tym razem z czegoś w rodzaju szczęścia. Zaskoczyło mnie to, że zrobiła coś takiego, że oni coś takiego zrobili. To jest zdecydowanie najbardziej pozytywna rzecz, która spotkała mnie od czwartku. 

Każdy, nawet najgorszy dzień ma swój kres...