chuj!

Nie mam nowych zdjęć, nie chce mi się poprostu, może jutro jak pójdę lepić bałwana to coś pokombinuję

dziś w uszach pezet/ fisz/ fokus

Chcę wyjść na spacer, chcę żeby mi ktoś doładował konto, chcę się uśmiechnąć, chcę już stanu normalności, chcę przestać płakać, chcę wiedzieć jak mam się zachowywać i chcę wiedzieć, ze to nie ja to całe zło tego świata.

O, czuję się źle, wiem,
że od Was dziś nie chciałam nic,
jestem gdzieś
lecz nie szukaj mnie bo nie chcę dalej żyć.
Tu jest gdzieś kres,
wstyd mnie stale gryzł i talent prysł.
Jak mam egzystować?
Od małego już się bałam żyć,
jak się przystosować, iść do pracy,
zapomnieć o innych sposobach.
Polska przypomni Ci o biurokracji,
o tych bliskich osobach,
które wiesz, że możesz stracić.
Jeśli w tych wszystkich słowach nie ma nic, bo gorzej płacisz
to nie chcę żyć, nie chcę być tu,
ukryty w mieście krzyk,
w mieście blichtru coraz większe nic,
więcej syfu, wiesz,
już nie rozumiem nic, już nic nie kumam,
już nie umiem żyć, nie umiem być,
już nie umiem czuwać, już nie umiem nic,
wiesz, czuję się jak idiotka.
Już nie umiem gnić w tym społeczeństwie,
w którym żyje Europa,
chcę to co umiesz Ty,
wiesz, Ty umiesz kochać,
ja umiem unieść się na szczyt i uśmiech kryć
i już nie cofać ich, wiem, widziałem wiele,
zbyt wiele może i nie chcę
widzieć więcej a mam widzieć więcej, Boże,
muszę mieć serce w głowie, mówią,
lecz czy mówią prawdę?
Nie wiem co to rozsądek,
tylko emocje mówią prawdę dla mnie,
wczoraj byłam szczęśliwa, odpukać,
dziś nie chcę kolejny raz sama siebie oszukać,
dziś tylko ten list i nic więcej dla Was,
tylko ten bit,
pomóżcie mi się znaleźć, błagam...