47

Nie wierze w miłość, tego nie ma. Owszem jest sentyment, zauroczenie, pociąg, zaufanie, tęsknota, przyjaźń.. Lecz nie miłość, taka prawdziwa, czysta, uczciwa, głęboka. Zawsze pomiędzy dwoma ' kochającymi się ' osobami stoi trzecia. Ktoś kto jednym ruchem, gestem, usmiechem, pocałunkiem, spojrzeniem w oczy, zmieni wszystko. I nagle wielka, prawdziwa miłość znika. Ludzie, tacy sami, tak bliscy sobie, pasujący do siebie jak dwie krople wody. Które łączy cały świat, jedno bez drugiego jest puste. Brakuje tego jednego punkciku, jednego kawałka - serca. Ludzie nierozłączni.. Bo życie bez serca, bez barw, bez emocji, uczuć i poczucia bezpieczeństwa nie ma sensu.  Nie mając takiej osoby życie jest puste. Zupełnie puste, pozbawione jakiegokolwiek sensu. Lecz jest gorsza rzecz, żyć wiedząć, że taka właśnie osoba, jedyna osoba najważniejsza, dla której warto żyć jest koło nas lecz nie można jej mieć, bo po prostu tego nie chce, lub uważa nas za przyjaciela.