straciłam sama do siebie szacunek,mam dość. Znowu kogoś skrzywdziłam, kogoś za kogo oddałabym życie. Dlaczego ja muszę popełniać kilkadzięsiątysięcymiliardymiliony razy te same błędy? Czemu u mnie nie może być dobrze? Czemu jestem takim nieudacznikiem? Czemu muszę taka być?Czemu nie potrafię się zmienić? pytania... niby łatwe,ale ja nie umiem,nie wiem,nie chcę,nie czuję,nie rozumiem. Nie wiem co dalej będzie,nie wiem...serio nie mam już na nic dzisiaj ochoty,położyłabym się spać,ale nie zasnę,za dużo stresu,położę się i już nie uwolnię się od myślenia,będę żałować,płakać,żałować,płakać i tak w kółko,zmieniłabyś się Olka w końcu,bo ranisz,nawet sobie nie wyobrażasz jak bardzo,niech to do Ciebie debilu dotrze,pomyśl jakby Ciebie ktoś tak zranił,pomyśl,nienawidzisz teraz siebie,a mogłaś nie być taką szmatą,nie umiem inaczej siebie nazwać,nie wierzę,że kiedyś mogłabym być w pełni szczęśliwa. jestem teraz dla siebie nikim,nie obchodzi mnie to co teraz będzie,serce mi pęknie zaraz.Nie czułam się tak nigdy,nie czułam,bo nie czułam nic,ale jak zaczęłam czuć,to i tak zaraz znowu się zamknę,bez Ciebie nie dam rady. Dobranoc.