.

hm. od czego zacząć.. może tak:

właśnie spłynęły po moich policzkach łzy. i niestety nie są to łzy szczęścia..

mieliśmy dzisiaj zbiórkę o poczuciu własnej wartości. poddaliśmy w wątpliwość to, ile rzeczy sobie wmawiamy przez otoczenie itp. dostaliśmy również zadanie. jest nim poł godzinna refleksja nad sobą, która co jakiś czas będzie się powtarzać. w tym czasie mamy wymieniać swoje dobre cechy. na pierwszy rzut oka może się to wydawać trudne, ale podobno pomaga.

przed chwilą odezwał się drużynowy z pytaniem czy to zrobiłam. porozmawialiśmy chwilę. padło pytanie, co to znaczy kochać. cóż.. odpowiedziałam, że dostrzec dobro w drugim człowieku, zaufać mu bezgranicznie i powierzyć mu siebie. przyznałam mu się, że jedną z rzeczy, które ja sobie wmawiam, to to, że nikt mnie nie pokocha i nie chcę szukać w sobie dobrych cech, bo boję się rozczarowania, że ich nie znajdę.. i w tym momencie po raz kolejny w tym miesiącu powróciła myśl o M. wydawać by się mogło, że zapomniałam, ale dalej nie umiem się z tym do końca pogodzić. boli mnie to, bo przecież, gdy ktoś zrywa z Tobą w momecie, gdy zaczynasz się na niego otwierać, jest to niezbity dowód, że nie masz w sobie zalet.. a żeby tego było mało, po miesięcznej ciszy M. nagle polubił moje zdjęcie na facebook'u. niby nic, a jednak dziwny zbieg okoliczności.

drużynowy odparł jedynie: 'tylko nie rób sobie nadziei. powiedz sobie, że pora pogodzić się z tym, że z Tobą zerwał i nie jesteście już razem.'

nadziei już dawno nie ma. nie widzę nawet sensu w tym, żeby wznowić kontakt. był to naprawdę fajny okres w moim życiu. od dłuższego czasu byłam z kimś szczęśliwa. a to, że boli, to znak, że stać mnie na jakieś uczucia. a to, mimo wszystko, ważna informacja. mam nadzieję, że za jakiś czas znów nie będę się ich bała przed kimś pokazać.

doskonała melodia do dzisiejszej refleksji - ed sheeran - i see fire.

eN.