Torn apart at the seams 56

Witaj moja piękna,  mogę wiedzieć dlaczego się do mnie nie odzywasz? Powinienem zacząć coś podejrzewać ?

Wiesz, że nie lubię samotności , tak więc gdy wyjechałeś musiałam znaleźć sonie kogoś do rozmowy. Jak podróż?-odpisałam  szybko

W porządku , za godzinę mam konferencję, a jak tam u was?  Bardzo dręczysz chłopaków?

To oni dręczą mnie!  Zmusili mnie do wprowadzenia się do nich na czas Twojej nieobecności.

No i prawidłowo. Ktoś musi mieć Cię w końcu na oku.

Podstęp?

Może ociupinkę

Ty wredny zdrajco! Policzymy się za to!

Nie wściekaj się, tylko bądź grzeczna. Zadzwonię później. Kocham Cię. 

Wiesz że u nas teraz jest 19 a nie 14?

Z tego co wiem to nie kto jak kto ale Ty po dobranocce spać nie chodzisz, więc w czym problem?

No niby tak& Dobra do usłyszenia ;3

-I co tam u tego twojego kochasia? zapytał Sebastian nie odrywając wzroku od telewizora

-Ile wam zapłacił żebyście mnie do siebie zabrali?-zapytałam   wsuwając się do nich pod kołdrę , ale oni obaj tylko prychnęli

-.Gdyby płacił nam za takie numery, byłby już bankrutem.-stwierdził wesoło Iwan

-Tak więc doceń nasz wolontariat i z łaski swojej przymknij buzię i oglądaj.-skwitował Sebastian. Spojrzałam na niego krzywo, ale on się wciągnął w film. Postanowiłam trochę się powygłupiać i zaczęła robić różne dziwne miny. Gdy wreszcie zorientował się co robię stwierdził tylko:

-Kiedyś Ci tak zostanie i będziesz brzydsza od Iwana.-I to wystarczyło do rozpętania wojny na poduszki.  Sebastian odpadł jako pierwszy, a ja z Iwanem tłukliśmy się jeszcze grubo ponad godzinę.  Nasz śmiech niósł się przez pół miasta  a Sebastian  mimo to zasnął jak małe dziecko.

-Chyba serio jest chory.-powiedziałam jednocześnie zbierając pierze  jednej z poduszek.

-I tak jutro pewnie pójdzie do pracy. Będzie umierał ale nie weźmie wolnego, uparty dziwak.

-Wiesz, że kocha swoją pracę i wszystko jej poświęca.

-Ale czasem przesadza.

-Wiem, choć zobacz z drugiej strony gdyby tak nie angażował się w to co robi zapewne byśmy się nie poznali.

-Wiesz czasem myślę, że może  tak by było nawet lepiej.

-Co chcesz powiedzieć?-zmarszczyłam brwi. O co mu chodzi?

-Nic, nic.