A więc i finał.

Czas na kolejny wpis.

W sumie nie wiem, po co to już robię, skoro nie mam dla kogo (ten ukryty sens) stracił już znaczenie.

Chciałbym się jedynie podzielić tym, w jakim stanie się znajduje.

Mianowicie, jestem dziwnie spokojny, rozdarty w środku i w pewnym sensie to dobre uczucie.
Zanim się jednak zagłębie, chciałbym nadmienić, że na jakiś czas dam sobie spokój z głębokimi myślami, tym co złego wisi nad moją głową.

Stan, w którym się znajduje, ma za sobą szereg niedogodnych "operacji", które przysporzył los.

Wkurzać się na los nie zamierzam, ale kurde... od czego to wszystko zależy? Odpowiecie, że od na samych, no i racja.

Kiedyś usłyszałem, że każda zmiana decyzji, każda myśl - zmienia nasze DNA... Więc może czas zacząć pracować nad swoim DNA? No chyba czas najwyższy.

Pustka, nawet nie wiem, co pisać dalej, może trochę jeszcze pobazgram i coś z tego wyjdzie?

Ciężko skupić się na pisaniu o tym, jak się teraz czuję, bo nie wiem - nie wszystko jeszcze do mnie dotarło.

Wiele myśli, a przekazać ich nie ma komu, to jest chyba najgorsze.

Przez maj doszedłem do wniosku, że rozumiem dlaczego ludzie łączą się w pary. Będąc sam w chacie na trzy tygodnie, nawet mi się gotować nie chciało, wolałem nie jeść, niż jeść sam.

Czerwiec z kolei mi pokazał, że warto w razie czego nauczyć się jeść w samotności, to chyba nieunikniony element każdego życia, który w każdym momencie może nas dopaść, zaskoczyć.

Dopaść może każdego, ale jak zaskoczy to gorzej. :/

Generalnie, można powiedzieć, że człowiekiem jestem silnym, ale na każdego cwaniaka, znajdzie się większy cwaniak...A o kim mowa? Mowa właśnie o czasie... Czas złamie każdego, więc nie igrać z czasem moi mili, z losem też nie polecam..

Ale teraz coś dobrego może, postaram się czegoś poszukać. :P

No to może zacznijmy od tego, że warto cieszyć się każdą chwilą? Eee, suchar i oklepane. :P

Albo może inaczej, zacznijmy tworzyć chwile, z których możemy się cieszyć? A nooo! To już lepiej.

Także zaczynamy tworzyć rzeczy miłe, dające radość! Rozpoczynam nowy rozdział zaróno w życiu, jak i tutaj, na społeczności fotoblog. Nie jestem dobrym blogerem - pisarzem, ani tym bardziej fotografem.

Jednak niezmiernie miło, jak ktoś to czyta, zdjęcia go nie odrzucają, a tekst nie kuje w oczy.

Jeżeli ktoś ma jakieś rady, co do prowadzenia właśnie takiego bloga, to chętnie wysłucham.

A na koniec - jeżeli czytają to jacyś moi znajomi, bo pewnie jakichś mam - fajnie, że to czytacie, a jeszcze lepiej, że poznacie mnie od strony, której nie mielibyście możliwości poznać. Jestem bardzo szczerym i odkrytym człowiekiem, nawet lubie hejty. :D

Miłej soboty! Mam nadzieję, że spotkamy się przy następnym wpisie, bedzie może nieco bardziej kolorowy, bez smuteczków. :P