Nie mogąc zapomnieć o przeszłości jesteśmy zdolni do wszystkiego.
Potrafimy zatracić się w chwili na wieczność.
Dręczące nas wspomnienia wyniszczają naszą duszę od środka.
Kiedy myślimy, że nie może być gorzej, los robi wszystko, żeby uświadomić nas jak bardzo się mylimy.
Czekamy na światełko w tunelu, ale jest ono pociągiem, który pędzi wprost na nas.
Podnosimy się po upadku i idziemy przez życie z maską.
Nie chcemy mieć wypisanego na twarzy smutku, więc tuszujemy go doklejonym uśmiechem.
Życie jest kruche.