"(...)

Bo po co patrzeć za siebie?

Przecież przyszłość przede mną...

To co było zostawię za ścianą,

Porzucę smutne wspomnienia...

Wybaczę Ci wszystko co trzeba,

i dalej będę szła przed siebie...

Usycha ta MIŁOŚĆ i widzę usychające liście na drzewach nawet wiosną,

uschniętą trawę.

Będą wciąż wić się za mną wspomnienia,

Tylko dobre bo tylko takie były,

i Tobie dziękuję, że mnie żyć nauczyłes...

(...)

Zawdzięczam Ci wszystko - wiele się nauczyłam przy Tobie,

Jak budzić się rano i odrazu stąpać po ziemi,

Jak nie żyć marzeniami,

Jak biegać za motylami,

Podziwiać zachody i wschody słońca,

Nauczyłeś mnie interpretacji każdego słowa.

Nauczyłes mnie, że trzeba przemyśleć każdy gest, słowo,

Jak Trzeba odbierać każdy termin...

Jak Kochać, śnić i okazywać uczucia...

Miałeś rację mówiąc "Ty nie wiesz to co miłość!"

Dziękuję, że mi to uświadomiłeś...

Wiem jedno nie naucze się Jej, i Ty też się nie nauczysz.

Bo MIŁOŚCI UCZYMY SIĘ CAŁE ŻYCIE...

Mój pociąg odjeżdza..

Kupiłam bezpowrotny bilet...

Może ktoś wsiądzie do mojego przedziału...

Może ktoś będzie wiedział, że bilet go kosztował naprawde wiele...

Może to nie będzie ktoś, kto chciał sobie zrobić tylko zwykłą przejażczkę...

Nie wiem kiedy wysiądę z tego pociągu, nie wiem na którym peronie,

Ale może Ty wiesz...  "

frag. z Bloga. Anita Zawidzka