3 miesięczna Zofia

Patrzę i nie wierze...czas tak szybko leci :(

Zaraz powrót do pracy - zacznie się nieustanny brak  czasu,

ciągłe zmęczenie i z pewnoscią wielkie wyrzuty simienia.

Serce będzie pękać przy każdym pożegnaniu, 

a wieczory będę spędzać nad analizowaniem co mogłam  zrobić,

żeby spędzić z  nią więcej  czasu - nie ugotować?, nie posprzątać?

Męża nie  będę widywać  juz prawie wcale - czasem poleże obok i  popatrzę jak śpi.

Przekażemy sobię dziecko w progu wymienimy informacje czy zjadła,  czy  kupę zrobiła,

damy sobię buziaka i oboje będziemy wyczekiwać weekendu,

żeby pobyć trochę w  swoich ramionach i  nacieszyć się pęłną  rodziną.

Jak to jest, że  wychodzimy  za  osobę  z  którą  chcemy  spedzić całe życie,

a okazuje się,  że więcej czasu spędzamy z współpracownikami,  których czasem nawet nie lubimy.

Przeraża mnie myśl,nie  tyle o  powrocie do pracy o ile  czasu straconego z rodziną,

bo  przecież to ona  jest najważniejsza, a takie nieprzebywanie razem nigdy  nie robi dobrze.