159.

Na [bardzo nieciekawym i nieudanym] zdjęciu mój kochany Adriatyk.

autorką jest Magda, nie ja. Pamiętam, jak wtedy brodziłam po wodzie

w roli modelki, a ona upamiętniała te piękne chwile w obiektywie aparatu.

Nieważne wedy było, że nie mam figury modelki. Zdjęcia wyszły pięknie.

Ja wyszłam pięknie!

Bo było w nich szczęście, tyyyyyle szczęścia! Ciepła woda muskała moje ciało,

suszyły go promienie słońca, a uszy pieściły niezrozumiałe zwroty w przeróżnych językach.

Chciałabym tam wrócić chociaż na kilka dni... Do Cesenatico, do ośrodka, na plażę, na miasto...

Wody Adriatyku, przybądźcie. Tęsknię!

Życie się zmienia. Ameryki nie odkryłam, ale ta myśl tłucze mi się po głowie od kilku dni. Minęło... maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień - 8 miesięcy. Na przełomie ośmiu miesięcy życie stało się tak zmienne, tak niepojęte, tak inne. Nie zaznałam tyle uczuć, rozczarowań, euforii, uniesień, radości, marzeń, wątpliwości podczas mojego całego piętnastoletniego życia, ile zaznałam w ciągu tych ośmiu miesięcy. Szok, prawda? Zmieniłam się. Ja. Lubię siebie, wiesz? :)