Ich hab versucht mein Glück auf Sand zu bauen
Oder auf Mist und hab' dann Mist gebaut
Wenn man sich so oft um sich selber dreht wie ich
Bis man vor Schwindel bricht
Fällt man um und steht für nichts
Und ich war kurz davor mich aufzugeben
Nicht wieder aufzustehen
Doch hab kurz vor dem Aus noch einmal aufgesehen
Und es fiel wie Schnuppen von den Sternen
Um geliebt zu werden muss ich Lieben lernen

Utrata kontroli nad sobą to chyba jedna z najgorszych z możliwych rzeczy. Ile pracy i energii potrzeba by znów ją odzyskać. Wydaje mi się, że życie w pewnej harmonii i jej utrata uderza najmocniej. Człowiek się gubi nieudolnie próbując wspiąć się na poziomy, na których już dawno był, ale jedna decyzja spowodowała upadek. Walka z samym sobą, z własnymi emocjami i myślami, które tak nagle mają kontrolę nad tobą, a nie na odwrót, daje popalić. Po jakimś czasie stresu organizm nie daje powoli rady. Zaczynają się bóle, choroby... Zdajesz sobie sprawę z powodów, dlaczego tak się dzieje i szukasz konkretnych przyczyn w swojej głowie, czynach, życiu. Aż chce ci się śmiać. Jak to możliwe, że nie umiesz dojść do tego co było dla ciebie oczywistą oczywistością? Dlaczego pozwalasz sobie na podupadanie? Gdzie jest twoja siła? A tu infekcje, zapalenia, bóle..plecy nie domagają. W tym wieku! Tyle stresu. Skąd? Poddajesz się własnej głowie. Jak to możliwe, że nie możesz uzyskać nad nią kontroli? Zaczynasz myśleć...myślisz...i myślisz. Zbierasz się w sobie i szukasz odpowiedzi. Szukaj, nie przestawaj. Kto ma odzyskać kontrolę, jeśli nie TY? :)

Denn erst fand' ich mich
Und dann fand' ich euch
Und es hat alles wieder Sinn
Es blüht in der Wüste in mir drinnen
Ich bin Tatooine
Euer Tatooine
Die zwei Sonnen über mir zu sehen
Macht meinen Horizont so wunderschön